امضای مفقود شده یکی از داوران – رأی دیوان عالی فدرال I ZB 34/23
در موارد استثنایی، تصمیم یک دادگاه داوری می‌تواند حتی در صورتی که فقط دو نفر از سه داور رأی داوری را امضا کرده باشند، معتبر باشد. این موضوع را دیوان عالی فدرال با دستور در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۴ مشخص کرد (شماره پرونده: I ZB 34/23).
یک فرآیند داوری می‌تواند مزایا و معایبی نسبت به یک دادرسی قضایی داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است یک رأی داوری بهتر از یک حکم دادگاه به اجرا درآید. با این حال، معمولاً رأی داوری فقط زمانی معتبر است که توسط همه داوران به صورت دستی امضا شده باشد. اگر یک داور نتواند امضای شخصی خود را ارائه دهد، حداقل باید یک یادداشت جلوگیری و دلیل جلوگیری ارائه شود، همینطور که شرکت حقوقی MTR Legal Rechtsanwälte که موکلین خود را در دادرسی و داوری پشتیبانی می‌کند، اعلام کرده است.
دیوان عالی فدرال اکنون تصمیم گرفته است که در موارد استثنایی، رأی داوری حتی در صورتی که فقط توسط دو نفر از سه داور امضا شده باشد، می‌تواند معتبر باشد.
درخواست بالای خسارت
در این مورد، دعوای حقوقی بین دو شرکت بود. متقاضی هفت بخش کسب و کار را از شرکت دیگر خریداری کرده بود. برای هر یک از این بخش‌ها، شرکت متضرر یک کتابچه اطلاعات مالی (FFB) تهیه کرده و برای آن ضمانت را بر عهده گرفته بود. FFB دارای یک بند مشابه است که از طریق دادگاه داوری در خصوص “تمامی درخواست‌های خسارت مورد نزاع” به صورت نهایی تصمیم‌گیری می‌شود. مطابق با بند مذکور، دادگاه داوری متشکل از سه داور است که هر طرف می‌تواند یک داور انتخاب کند.
متقاضی مدعی است که شرکت متضرر در تضمینی که برای FBB بر عهده گرفته بوده کوتاهی کرده و از طریق شکایت خود به دادگاه داوری تقاضای خسارت به مبلغ 1.6 میلیارد یورو کرده است.
“امضا نمی‌تواند گرفته شود”
دادگاه داوری شکایت را رد کرد. با این حال، رأی داوری فقط توسط دو داور امضا شده بود. امضای داوری که ال‌جی توسط متقاضی منصوب شده بود، وجود نداشت. تحت نام از پیش چاپی او، فقط توضیح وجود داشت که “امضا نمی‌تواند گرفته شود”.
متقاضی درخواست لغو رأی داوری یا به عنوان کمک به تعیین بی‌اعتباری رأی داوری را افزایش داد. او این درخواست را با این استدلال توجیه کرده بود که در فرآیند داوری حق قانونی او در شنیده شدن نادیده گرفته شده بود. همچنین هیچ دلیلی برای امضا نشدن از سوی داور داده نشده بود. بنابراین، رأی داوری بی‌اعتبار بود.
رأی داوری باید الزامات رسمی را برآورده کند
دادگاه عالی فرانکفورت درخواست لغو را رد کرد اما بی‌اعتباری رأی داوری را به دلیل نبود امضا تأیید کرد. هر دو طرف نسبت به این تصمیم تجدیدنظرخواهی کردند.
دیوان عالی فدرال ابتدا تشخیص داد که رأی داوری که الزامات رسمی را برآورده نکند، مطابق با ماده ۱۰۵۹ قانون آیین دادرسی مدنی، رأی داوری نیست. در مورد حاضر، الزامات رسمی نیز در مورد دلیل نبود امضا از یک داور برآورده شده بود. دادگاه عالی فرانکفورت فرض کرده بود که دلیلی برای نبود امضا ذکر نشده است. اما این ارزیابی نادرست بود. زیرا با اشاره به اینکه امضا نمی‌تواند گرفته شود، دلیل نبود امضا بر اساس ماده ۱۰۵۴ بند ۱ جمله ۲ قانون آیین دادرسی مدنی بیان شده بود، دیوان عالی فدرال بیان کرد.
اکثریت مطلق کافی است
دیوان عالی فدرال همچنین توضیح داد که مطابق با ماده ۱۰۵۴ بند ۱ قانون آیین دادرسی مدنی، امضای اکثریت مطلق داوران لازم اما نیز کافی است. زیرا با این روش می‌توان جلوگیری کرد که داوران یک رأی داوری معتبر را مانع شوند. درج دلیل برای نبود امضا نباید بر اساس نسخه جدید ماده ۱۰۵۴ قانون آیین دادرسی مدنی به این محدود شود که امضا نمی‌تواند گرفته شود، بلکه باید دلایل دیگر برای نبود امضا را نیز مجاز بداند، دیوان کارلسروه بیان کرد. بنابراین حتی در مورد حاضر، یک رأی داوری معتبر وجود دارد، دیوان عالی فدرال حکم کرد.
دیوان عالی فدرال اهمیت دادگاه داوری را تقویت کرده است. اینکه آیا دادرسی قضایی یا داوری بهترین روش برای حل یک نزاع است به عوامل متعددی بستگی دارد که باید رعایت شوند.
MTR Legal Rechtsanwälte تجربه زیادی در دادرسی دارد و همچنین در مورد فرآیندهای داوری.
لطفاً با ما تماس بگیرید!
