حکم دادگاه محلی فرانکنتال درباره توانایی وصیت در دمانس – شماره پرونده 8 O 97/24
امید به زندگی انسان‌ها در حال افزایش است. این روند نیز جوانب منفی خود را دارد، زیرا تعداد بیشتری از افراد به دمانس مبتلا می‌شوند. با این حال، ابتلا به دمانس به معنای عدم توانایی در وصیت نمی‌باشد. دادگاه محلی فرانکنتال در حکمی که هنوز قطعی نشده در تاریخ ۱۸ ژوئیه ۲۰۲۴ این موضوع را روشن کرد (شماره پرونده: 8 O 97/24).
اگر شخصی که وصیت می‌کند به دلیل بیماری روانی شدید قادر به درک اهمیت تصمیمات وصیتی خود و عمل به اقتضای آن نباشد، بر اساس ماده ۲۲۲۹ بند ۴ قانون مدنی آلمان، عدم توانایی در وصیت وجود دارد. با این حال، به استناد شرکت حقوقی MTR Legal Rechtsanwälte که در مسائل ارثی مشاوره می‌دهد، این به این معنی نیست که یک بیماری روانی مثل دمانس به طور خودکار به عدم توانایی در وصیت منجر شود.
دمانس به طور خودکار به عدم توانایی وصیت منجر نمی‌شود
دادگاه محلی فرانکنتال نیز در حکمش در تاریخ ۱۸ ژوئیه ۲۰۲۴ تأکید کرد که دمانس به طور خودکار به عدم توانایی وصیت منجر نمی‌شود. تعیین‌کننده این است که آیا شخص وصیت‌کننده با وجود بیماری خود قادر به قضاوت واضح در مورد تأثیرات تصمیمات وصیتی خود و اتخاذ تصمیمات بدون تأثیر توسط اشخاص ثالث است یا خیر.
مورث در پرونده مذکور هیچ گونه فرزند یا وابسته واجب ارثی نداشت. در وصیتنامه دستی خود در سال ۲۰۱۸، او پسر یکی از دخترعموهایش و همسرش را به عنوان وارث تعیین کرد. او به مدیریت اجرایی وصیتنامه دستوری داده و مشاور مالیاتی خود را به عنوان مجری وصیتنامه منصوب کرده بود. این مورث یک ملک با ارزش نیز داشت. واحد بالای خانه توسط پسر یکی از دوستان مورث اشغال شده بود.
آغاز بیماری دمانس
ابتدای سال ۲۰۲۱، مورث به دلیل شکستگی استخوان برای چند روز در بیمارستان بستری شد و در همین زمان بیمارستان نیز شروع یک بیماری دمانس را به عنوان تشخیص جانبی یادداشت کرد.
چند وقت پس از ترک بیمارستان، مورث ۹۰ ساله وصیت‌نامه‌ای جدید به صورت رسمی تنظیم کرد. در این وصیتنامه او تمامی املاک خود را به پسر دوستش که حدود ۳۰ سال در طبقه بالای خانه‌اش ساکن بود واگذار کرد. در یک یادداشت آمده است که نوتار او را برای توانایی نامحدود در انجام معاملات و وصیت تایید کرده است.
وصیتنامه معتبر است
چند ماه پس از آن، مورث درگذشت. با تلاش وارثان، مشاور مالیاتی که به عنوان مجری وصیتنامه تعیین شده بود به دلایل مهم برکنار شد و یک وکیل به عنوان جانشین او و مجری وصیتنامه منصوب گردید. این وکیل نظر نوتار را مبنی بر اینکه مورث همچنان توانایی وصیت داشته، نپذیرفت. برای اثبات نظر خود، او نامه‌های پزشکی را ارائه کرد که آغاز یک توسعه دمانسی را تایید کرده بودند. او تلاش کرد از طریق روند دادرسی موقتی به این هدف دست یابد که دادگاه عدم توانایی وصیت مورث را تایید کند و وصیتنامه رسمی را باطل اعلام کند، به این ترتیب احتمالاً جلوی انتقال ملک ارزشمند زن به مستاجرش گرفته شود.
در دادگاه محلی فرانکنتال استدلال‌های مجری وصیتنامه پذیرفته نشد. از آنجایی که در حقوق ارثی به‌طور کلی توانایی وصیت فرض می‌شود، باید خلاف آن ثابت شود. این امر توسط مجری وصیتنامه اثبات نشد، دادگاه اعلام کرد. نامه‌های پزشکی ارائه شده هم چیزی در این مورد تغییر ندادند. در آنها از شروع دمانس صحبت شده بود اما هیچ درجه‌بندی از شدت دمانس وجود نداشت. بدون این، نمی‌توان به‌طور قابل اعتمادی در مورد توانایی وصیت تصمیم گرفت. زیرا در حالی که با دمانس متوسط یا شدید نمی‌توان یک وصیتنامه مؤثر را فرض کرد، اما با دمانس خفیف همچنان می‌توان توانایی وصیت را فرض کرد. دادگاه فرانکنتال این نکته را روشن کرد.
پرسش توانایی وصیت موضوع اختلاف عمومی در میان وارثان
از آنجایی که دادگاه بر این عقیده است که مجری وصیتنامه قادر به اثبات عدم توانایی وصیت مورث در یک پرونده اصلی نخواهد بود، درخواست موقت رد شد.
پرسش توانایی وصیت در میان وارثان موضوع اختلاف متداولی است. برای جلوگیری از اختلافات ارثی و تضمین اینکه تصمیمات وصیتی مطابق با نظر مورث اجرا شود، توصیه می‌شود که وصیتنامه به صورت پیش‌بینانه تنظیم شود. در این راستا، می‌توان به توصیه یک پزشک متخصص برای تأیید توانایی وصیت مراجعه کرد. نظر او به مراتب قابل اتکاتر از نوتار است که کارشناس پزشکی نیست.
MTR Legal Rechtsanwälte در زمینه سؤالات مرتبط با وصیتنامه و دیگر موضوعات حقوق ارثی.
خوشحال می‌شویم که شما تماس بگیرید.
