Bij de echtscheiding van een huwelijk kan volgens een besluit van het BGH het Duitse familierecht ook van toepassing zijn, zelfs als het paar lange tijd in het buitenland heeft gewoond (Az.: XII ZB 543/20).
Bij de scheiding van een huwelijk met een buitenlandse link rijst vaak de vraag welk nationaal recht van toepassing is. Het internationale familierecht baseert zich bij alimentatievorderingen op het Haags Alimentatieprotocol (HUP). Volgens dit protocol is de laatste gezamenlijke gewone verblijfplaats van het echtpaar een belangrijk criterium voor de vraag welk nationaal recht van toepassing is, legt het advocatenkantoor MTR Rechtsanwälte uit, dat haar cliënten ook adviseert in het internationale familierecht.
De BGH stelde echter op 11.05.2022 in een besluit dat de gewone verblijfplaats van de alimentatiegerechtigde kan wijken wanneer er een nauwere band bestaat met het recht van een ander land. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn wanneer het verblijf in het buitenland slechts tijdelijk van aard is vanwege beroepsverplichtingen.
In het onderliggende geval woonden twee Duitse staatsburgers aanvankelijk meerdere jaren in Schotland. De man ging vervolgens een arbeidsverhouding aan met een internationale onderneming, waarin was voorzien dat hij als zogenaamde expat telkens voor een beperkte tijd op verschillende internationale locaties van het bedrijf zou werken. Zo verhuisde het paar eerst voor een aantal jaren naar Nederland, waar ze trouwden. Later ging het verder via Brunei naar de Verenigde Staten (Texas). Daar werd het huwelijk door een districtsrechtbank ontbonden. Het paar had eerder een echtscheidingsconvenant gesloten.
Terwijl de man verder in Texas woont, verhuisde de vrouw na de scheiding naar Duitsland. Hier spande zij een rechtszaak aan voor nagescheiden alimentatie. De rechtszaak had in de eerste instanties geen succes, omdat de rechtbanken Texaans recht van toepassing achtten. De BGH zag dit echter anders.
Het verblijf in Texas was niet bedoeld als permanent, omdat de man regelmatig zou worden overgeplaatst. Het criterium van de laatste gezamenlijke gewone verblijfplaats is daarom niet doorslaggevend. Een algehele beoordeling is noodzakelijk om te bepalen of er een nauwere band bestaat met het recht van een ander land, zodat de gewone verblijfplaats van de alimentatiegerechtigde hierachter wegvalt, aldus de BGH.
Ook binnen de EU is er geen uniform internationaal familierecht. Dit maakt duidelijk dat belangrijke afspraken, bijvoorbeeld in een huwelijkscontract, vroegtijdig moeten worden gemaakt. Ervaren advocaten in het internationale familierecht geven advies.
