Wanneer een internationale huwelijk op het punt staat te eindigen en moet worden gescheiden, rijst de vraag volgens welk nationaal recht de scheiding moet plaatsvinden.
Volgens de Brussel IIa-verordening voor huwelijkszaken kan het verzoek tot echtscheiding alleen worden ingediend in een EU-lidstaat waar de verzoeker ten minste een jaar voorafgaand aan het indienen van het verzoek heeft gewoond, legt het zakelijk advocatenkantoor MTR Rechtsanwälte uit. Dit is bevestigd door het HvJ EU met de uitspraak van 10 februari 2022 (zaaknr.: C-522/20).
In het onderhavige geval ging het om de echtscheiding van een huwelijk tussen een Italiaanse man en zijn Duitse vrouw. Het paar had in Ierland gewoond. Na de scheiding verhuisde de Italiaanse echtgenoot naar Oostenrijk en woonde daar iets meer dan een half jaar. Vervolgens diende hij de echtscheidingsaanvraag in bij een Oostenrijkse rechtbank. Deze voelde zich echter niet bevoegd en wees het verzoek af.
Hiermee was de Italiaan niet tevreden. Hij voerde aan dat de vereiste verblijfsduur slechts ten minste zes maanden mag bedragen, zoals voorzien is in de verordening, wanneer de betrokkene de nationaliteit heeft van de EU-lidstaat waarin hij de aanvraag indient. Als van burgers van andere landen een langere verblijfsduur wordt verlangd, is dat een ontoelaatbare discriminatie op basis van nationaliteit.
Het Oberste Gerichtshof van Oostenrijk vond de argumentatie niet ongegrond. Ter verduidelijking van deze vraag riep hij het HvJ EU aan. Deze verduidelijkte dat er geen discriminatie is als een langere verblijfsduur wordt vereist.
Brussel IIa moet verzekeren dat er een daadwerkelijke band bestaat met de lidstaat waarvan de rechtbanken beslissen over de echtscheiding van een huwelijk. Een onderdaan die vanwege een huwelijkscrisis het land verlaat waar het paar zijn gewone verblijfplaats heeft en naar zijn thuisland terugkeert, heeft daarmee automatisch institutionele, juridische evenals meestal culturele, taalkundige, sociale, familiale of vermogensbetreffende banden. Dergelijke banden kunnen bijdragen aan de vereiste daadwerkelijke band met de lidstaat. Dit is niet vergelijkbaar met een aanvrager die deze banden niet heeft, aldus het HvJ EU.
Bij internationale huwelijken moeten daarom altijd de consequenties worden overwogen en eventueel een huwelijkscontract worden afgesloten. Rechtsanwälte met ervaring in het internationaal familierecht adviseren.
