تصمیم دادگاه عالی منطقه براندنبورگ از تاریخ ۱۹.۰۳.۲۰۲۴، شماره پرونده: 3 W 28/24
افسردگی و اعتیاد به الکل به‌طور خودکار منجر به عدم توانایی تعیین وصیت نمی‌شود. این نکته را دادگاه عالی براندنبورگ با تصمیم خود در تاریخ ۱۹ مارس ۲۰۲۴ روشن کرد (شماره پرونده: 3 W 28/24).
بیماری‌های روانی شدید ممکن است باعث شود که توانایی تعیین وصیت دیگر وجود نداشته باشد. عدم توانایی تعیین وصیت طبق بند ۲۲۲۹ قانون مدنی آلمان زمانی وجود دارد که متوفی به دلیل بیماری قادر به درک اهمیت بیانیه اراده داده شده توسط او و عمل به این درک نباشد. با این حال، این بدان معنا نیست که یک بیماری روانی شدید به‌طور ضروری منجر به عدم توانایی تعیین وصیت می‌شود، این را شرکت حقوقی MTR Legal Rechtsanwälte که در حوزه‌های ارثی مشاوره می‌دهد، بیان می‌کند.
در مورد حاضر، دادگاه عالی براندنبورگ باید تصمیم می‌گرفت که آیا متوفی توانای تعیین وصیت را داشت یا خیر. او در مارس ۲۰۲۰ با وصیت‌نامه دست‌نویس توضیح داده بود که دخترخوانده‌اش باید «تمامی دارایی او» را به ارث ببرد. به دارایی شامل موجودی حساب و همچنین املاک و یک باغچه با بانگالو بود.
متوفی به افسردگی شدید مبتلا بود
متوفی در آن زمان قبلاً به شدت بیمار بود. علاوه بر بیماری‌های جسمی متفاوت، او به افسردگی شدید تا حد اختلال دو قطبی نیز مبتلا بود. همچنین او معتاد به الکل بود و سالها بود که تحت درمان تخصصی قرار داشت.
در ژوئیه ۲۰۲۰، حدود چهار ماه پس از تنظیم وصیت‌نامه، متوفی دست به خودکشی زد. در نامه وداعی که سه روز قبل از آن نوشته بود، مشخص کرد که او این تصمیم را با دقت برنامه‌ریزی کرده بود. در نامه وداعی قدیمی‌تری که به تاریخ ۱ آوریل ۲۰۲۰ بازمی‌گشت، او بیان کرده بود که بیماری‌هایش او را به تصمیم خودکشی سوق داده بودند و او قبل از مرگ خود فقط می‌خواست مسائل ارثی خود را تنظیم کند.
عدم توانایی وصیت به دلیل بیماری‌های روانی؟
پس از مرگ متوفی، دخترخوانده او درخواست یک سند ارث کرد که او را به عنوان تنها وارث نشان دهد. با این حال، خواهر متوفی با آن مخالفت کرد. او استدلال کرد که برادرش به دلیل بیماری‌های روانی خود قادر به تنظیم وصیت نبوده و وصیت‌نامه در نتیجه نامعتبر است.
دادگاه ارث این سند را تأیید کرد، پس از آنکه پزشک معالج را مورد پرسش قرار داد و یک گزارش کارشناسی در مورد توانایی تعیین وصیت متوفی جمع‌آوری کرد. بنا به تشخیص پزشک معالج، متوفی قادر به درک عواقب تصمیم خود بوده و توانایی وصیت را داشته است. این دیدگاه با گزارش کارشناسی پشتیبانی شد. کارشناس اعلام کرد که با وجود بیماری‌ها هیچ نشانه‌ای نیست که متوفی به دلیل این بیماری‌ها قادر نبوده اهمیت بیانیه اراده داده شده توسط او را درک کند. بلکه او موضوعات ارثی را برنامه‌ریزی کرده بود، همان‌طور که در نامه وداع خود نیز بیان کرده است.
دادگاه عالی منطقه براندنبورگ: عدم توانایی وصیت وجود ندارد
خواهر متوفی به تصمیم دادگاه ارث اعتراض کرد. اما، اعتراض او در دادگاه عالی منطقه براندنبورگ موفقیتی نداشت. دادگاه عالی منطقه ابتدا روشن کرد که عدم توانایی وصیت تنها در صورتی وجود دارد که متوفی به دلیل اختلالات روانی، ضعف عقلانی یا اختلالات هوشیاری قادر نباشد که اهمیت بیانیه اراده داده شده توسط او را درک کند و عواقب آن را بسنجد.
اعتیاد به الکل متوفی به تنهایی دلیلی بر عدم توانایی وصیت نیست. از یک اختلال روانی می‌توان تنها در زمان الکلیسم حرف زد که زوال شخصیت ناشی از اعتیاد، به میزان یک بیماری روانی، ضعف عقلانی یا اختلال روانی برسد، این را دادگاه عالی منطقه براندنبورگ بیان می‌کند. هیچ شواهد قاطعی وجود ندارد که متوفی در هنگام تدوین وصیت‌نامه به حدی الکلی بوده باشد که توانایی وصیت او تحت تأثیر قرار گرفته باشد. متن به‌صورت روان، محتوای مداوم و با دست‌خط محکم نوشته شده بود. نه شکل نوشتار و نه محتوا نشان‌دهنده هیچ‌گونه آسیب به توانایی‌های ذهنی متوفی نیست، این را دادگاه عالی منطقه بیان کرد.
همچنین نمی‌توان فرض کرد که بیماری افسردگی-شیدایی توانایی وصیت متوفی را تحت تأثیر قرار داده باشد. افسردگی می‌تواند حتی به‌طور موقت به عدم توانایی وصیت منجر شود، اما با توجه به گزارش کارشناسی، چنین فرضی برای متوفی نمی‌توان پذیرفت، دادگاه عالی منطقه اظهار می‌داشت. بنابراین وصیت‌نامه معتبر است.
MTR Legal Rechtsanwälte در مورد مسائل مربوط به وصیت‌نامه و سایر موضوعات حقوق ارثی.
لطفاً تماس با ما داشته باشید.
