Απόφαση του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου Πότσνταμ για τη συνυπευθυνότητα και την εγγύηση σε δάνεια
Όποιος αναλαμβάνει την εγγύηση για ένα δάνειο ή υπογράφει τη δανειακή σύμβαση ως συνυπεύθυνος, αναλαμβάνει ένα ρίσκο. Ένα ζευγάρι έπρεπε να βιώσει αυτήν την εμπειρία, καθώς μαζί με τον γιο τους είχαν υπογράψει δύο δανειακές συμβάσεις. Μετά το θάνατο του γιου, υποτίθεται ότι το ζεύγος έπρεπε να επιστρέψει τα δάνεια. Ωστόσο, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο Πότσνταμ αποφάσισε με απόφαση της 12ης Ιουλίου 2023, ότι το ζέυγος δεν ήταν υπόχρεο, διότι η συνυπευθυνότητά τους κατά την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων θεωρείται ως ανήθικη (Αρ. υπόθ.: 8 O 181/22).
Οι τράπεζες προστατεύονται κατά την έκδοση δανείων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο να υπογράψει μια επιπλέον όντως άτομο τη δανειακή σύμβαση ως συνυπεύθυνος ή να αναλάβει έναν άλλο άτομο την εγγύηση. Ο συνυπεύθυνος και ο εγγυητής ρισκάρουν και αναλαμβάνουν την ευθύνη με τα προσωπικά τους περιουσιακά στοιχεία για τις οφειλές του δανειολήπτη, όπως αναφέρει η νομική εταιρεία MTR Legal Rechtsanwälte, η οποία μεταξύ άλλων παρέχει συμβουλές στο τραπεζικό δίκαιο.
Το ρίσκο δεν υπάρχει μόνο στα χαρτιά
Νομικά πρέπει να αναγνωριστούν οι διαφορές μεταξύ εγγυητών και συνυπευθύνων. Ενώ ο συνυπεύθυνος ευθύνεται εξ αρχής ως συνολικός υπεύθυνος για τις υποχρεώσεις του οφειλέτη, ο εγγυητής μπορεί να κληθεί να πληρώσει μόνο εάν ο οφειλέτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις χρηματικές του υποχρεώσεις.
Ότι το ρίσκο της ευθύνης δεν υπάρχει μόνο στα χαρτιά έπρεπε να ανακαλύψει ένα συνταξιούχο ζεύγος. Ο γιος τους ήθελε να αγοράσει ένα σπίτι και να ταχθεί με δύο δανειακές συμβάσεις στην τράπεζα. Όμως η τράπεζα απαιτούσε εγγυήσεις και έτσι οι γονείς του έπρεπε να υπογράψουν επίσης τις δανειακές συμβάσεις ως συνυπεύθυνοι. Σύμφωνα με το ζεύγος, ο οικονομικός διαμεσολαβητής διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για τους γονείς, καθώς ο γιος θα μπορούσε να εξοφλήσει τα δάνεια άνετα από τα δικά του οικονομικά μέσα.
Υπέγραψαν τη δανειακή σύμβαση μαζί
Έτσι, οι δανειακές συμβάσεις συνολικού ύψους 159.000 ευρώ συνήφθησαν τον Νοέμβριο του 2014 και εκτός από τον γιο, είχαν επίσης υπογράψει οι γονείς, οι οποίοι ήδη τότε ήταν συνταξιούχοι. Οι δανειακές δόσεις ύψους περίπου 630 ευρώ το μήνα καταβάλλονταν μόνο από τον γιο, όπως είχε συμφωνηθεί. Στις δανειακές συμβάσεις αναφέρονταν μόνο ο λογαριασμός του.
Λίγες εβδομάδες μετά την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων ολοκληρώθηκε η αγορά του σπιτιού. Ο γιος τους είχε διαβεβαιώσει τους γονείς ότι θα μπορούσαν να μένουν σε ένα διαμέρισμα στο ισόγειο του σπιτιού. Περίπου πέντε χρόνια αργότερα, ο γιος παραχώρησε το σπίτι στη σύζυγό του ως δώρο και αυτή στο τέλος κληρονομεί όλα. Οι γονείς δεν είχαν καμία γνώση αυτού. Το σοκ ήρθε όταν ο γιος ένα χρόνο αργότερα απεβίωσε και έπρεπε να αποπληρώσουν τα δάνεια.
Η τράπεζα απέρριψε την αίτηση των γονέων για απαλλαγή από την ευθύνη, καθώς είχαν υπογράψει τις δανειακές συμβάσεις και συνεπώς έγιναν δανειολήπτες μαζί με το γιο.
Ακραία οικονομική υπερφόρτωση
Το ζευγάρι αντέδρασε επιτυχώς σε αυτήν την απόφαση. Υποστήριξαν ότι η τράπεζα θα έπρεπε ήδη κατά την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων να είχε αντιληφθεί ότι το ζεύγος συνταξιούχων ήταν ακραία οικονομικά υπερφορτωμένο με την αποπληρωμή του δανείου. Η συνυπευθυνότητά τους έτσι θεωρείται ανήθικη. Στη συζήτηση με τον οικονομικό διαμεσολαβητή δεν τους είχαν ενημερώσει για τους κινδύνους τους. Νόμιζαν ότι ήταν μόνο εγγυητές. Μόνο μετά το θάνατο του γιου κατάλαβαν ότι ήταν πλήρως δεμένοι στα συμβόλαια ως δανειολήπτες με πλήρη προσωπική ευθύνη, σύμφωνα με τους γονείς.
Η τράπεζα, όμως, υποστήριξε ότι οι γονείς έγιναν «πραγματικοί» δανειολήπτες. Στις δανειακές συμβάσεις αναφέρονταν ρητά ως δανειολήπτες και είχαν δηλώσει την προσωπική τους ευθύνη για την υποθήκη.
Από ανηθικότητα δεν μπορούσε να γίνει λόγος.
Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο Πότσνταμ: Η συνυπευθυνότητα είναι ανήθικη και άκυρη
Με αυτήν την επιχειρηματολογία η τράπεζα δεν δικαιώθηκε στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο Πότσνταμ. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι το ζεύγος συνταξιούχων κατά την υπογραφή των συμβάσεων ήταν ακραία οικονομικά υπερφορτωμένο με τη δανειακή ευθύνη, ούτως ώστε η συνυπευθυνότητά τους να θεωρείται ανήθικη και συνεπώς άκυρη.
Αν πρόκειται για ανηθικότητα, σύμφωνα με τη νομολογία του BGH, εξαρτάται κυρίως από τον βαθμό της δυσαναλογίας μεταξύ του περιεχομένου της υποχρέωσης και της χρηματοοικονομικής ικανότητας του συνυπευθύνου ή εγγυητή. Η απλή κατάσταση μιας οικονομικής υπερφόρτωσης δεν αποδεικνύει ανηθικότητα. Ωστόσο, σε περίπτωση ακραίας οικονομικής υπερφόρτωσης, η τράπεζα πρέπει να αποδείξει ότι η εγγύηση ή η συνυπευθυνότητα δεν επήλθε λόγω στενής συναισθηματικής σχέσης με τον δανειολήπτη και ότι η τράπεζα δεν εκμεταλλεύτηκε παρανόμως αυτή τη συναισθηματική σχέση, εξήγησε το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο Πότσνταμ.
Η MTR Legal Rechtsanwälte παρέχει συμβουλές για δάνεια, εγγύηση, συνυπευθυνότητα και άλλα θέματα στο τραπεζικό δίκαιο.
Επικοινωνήστε μαζί μας! επικοινωνήστε μαζί μας!
